Το Ελσίνκι (στα Φινλανδικά: Helsinki, Σουηδικά: Helsingfors - τονιζόμενο στην πρώτη συλλαβή) είναι η πρωτεύουσα της Φινλανδίας. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Φινλανδίας στις ακτές του Κόλπου της Φινλανδίας. Το Ελσίνκι σχηματίζει μαζί με τα Έσποο, Βάνταα και Καουνιάινεν μια ευρύτατη αστική περιοχή, που αποκαλείται περιοχή της πρωτεύουσας. Στην περιοχή αυτή κατοικούν περίπου 975.000 κάτοικοι. Η ευρύτερη περιοχή του Ελσίνκι εμπεριέχει πολλούς άλλους δήμους και διαθέτει συνολικό πληθυσμό 1.232.741 κατοίκων (2004).
Ιδρυμένο το 1550 ως αντίπαλον δέος στη Χανσεατική πόλη του Ταλίν από τον βασιλιά Γουσταύο Α’ της Σουηδίας, το Ελσίνκι αγωνίστηκε σκληρά στα πρώτα του βήματα για την επιβίωσή του. Ο νεοσύστατος καταυλισμός επλήγη από φτώχεια, πολέμους και αρρώστειες. Για μεγάλο χρονικό διάστημα παρέμεινε ως μικρή, χαμηλής σημασίας παραλιακή πόλη, επισκιασμένη από τα πιο ακμάζοντα εμπορικά κέντρα στην Βαλτική περιοχή. Η κατασκευή του θαλάσσιου οχυρού Σουομενλίνα βοήθησε στη βελτίωση του κύρους του Ελσίνκι. Αλλά μόνο μετά την ήττα της Σουηδίας από τη Ρωσία κατά τον Φινλανδικό Πόλεμο και την επακόλουθη προσάρτηση της Φινλανδίας από τη Ρωσία με την ονομασία αυτόνομο Μεγάλο Δουκάτο της Φινλανδίας το 1809, το Ελσίνκι άρχισε να αλλάζει πραγματικά.
Για να μειώσει την Σουηδική επιρροή, ο τσάρος Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας μετέφερε την πρωτεύουσα από το Τούρκου στο Ελσίνκι. Η Ακαδημία του Åbo, το μοναδικό πανεπιστήμιο στη χώρα, μεταφέρθηκε επίσης στο Ελσίνκι το 1827, για να γίνει τελικά το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι. Η κίνηση αυτή ενίσχυσε τον νέο ρόλο της πόλης και οι επόμενες δεκαετίες έφεραν πρωτοφανή ανάπτυξη, δημιουργώντας τις αναγκαιές προϋποθέσεις για την γέννηση μια σύγχρονης παγκοσμίου τάξεως πρωτεύουσας μέσα στον 20ο αιώνα. Η μεταμόρφωση αυτή είναι ιδιαίτερα εμφανής στον κεντρικό πυρήνα της πόλης, ο οποίος ξαναχτίστηκε σε νεοκλασικό στυλ για να μοιάζει με την Αγία Πετρούπολη. Όπως και σε ανάλογες περιπτώσεις αλλού, βασικοί παράγοντες πίσω από την ανάπτυξη υπήρξαν τεχνολογικά επιτεύγματα όπως οι σιδηρόδρομοι και η εκβιομηχάνιση.
Αν και μεγάλο μέρος του πρώτου μισού του 20ου αιώνα ήταν βίαιη περίοδος για το Ελσίνκι, συνέχισε να αναπτύσσεται σταθερά. Η σύγχρονη μεταπολεμική αστικοποίηση της δεκαετίας του 1970, που σε σύγκριση με το λοιπό Ευρωπαϊκό περιβάλλον έλαβε χώρα σχετικά καθυστερημένα, τριπλασίασε τον πληθυσμό στην μητροπολιτική περιοχή, καθιστώντας την μητροπολιτική περιοχή του Ελσίνκι ένα από τα γρηγορότερα αναπτυσσόμενα αστικά κέντρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση τη δεκαετία του 1990.
• Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι
• Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Ελσίνκι (σήμερα βρίσκεται στο Έσποο)
• Σχολή Οικονομικών του Ελσίνκι
• Σουηδική Σχολή Οικονομικών και Διοίκησης Επιχειρήσεων
• Ακαδημία Καλών Τεχνών
• Ακαδημία Σιμπέλιους
• Ακαδημία Θεάτρου
• Πανεπιστήμιο Τέχνης και Σχεδίου του Ελσίνκι
• Κολέγιο Εθνικής Άμυνας
Ο Καρλ Λούντβιγκ Ένγκελ (1778-1840) σχεδίασε αρκετά νεο-κλασικά κτήρια στο Ελσίνκι. Το συμβόλαιό του με την πόλη του έδινε τη δυνατότητα να σχεδιάσει από μόνος του ένα νέο κέντρο, το οποίο αργότερα έγινε γνωστό επίσης και ως Η Λευκή Πόλη του Βορρά. Εκείνη την περίοδο η πόλη έγινε επίπεδη και επεκτάθηκε σε εύρος καθώς τα περισσότερα κτήρια διέθεταν μόνο δύο ή τρεις ορόφους. Στο μέσο της πόλης, στην βόρεια πλευρά της Πλατείας της Γερουσίας, σχεδίασε έναν τεράστιο Καθεδρικό, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1852, δώδεκα χρόνια μετά το θάνατο του Κ. Λ. Ένγκελ.
Ωστόσο, το Ελσίνκι είναι ίσως πιο γνωστό για τα πολυάριθμα κτήριά του σε Αρτ-νουβώ, σχεδιασμένα στις αρχές του 1900 και επηρεασμένα έντονα από την Κάλεβαλα, η οποία είναι πολύ δημοφιλές θέμα για την εθνική ρομαντική τέχνη της εποχής αυτής.
Το Κίασμα, εγκαινιασμένο το 1998, είναι το μουσείο σύγχρονης τέχνης της πόλης.
Το Valon Voimat "Δυνάμεις Φωτός" είναι ένα ετήσιο χειμερινό φεστιβάλ τεχνών.
Το Helsingin Juhlaviikot είναι ένα ετήσιο φεστιβάλ τεχνών και πολιτισμού, που λαμβάνει χώρα κάθε Αύγουστο.
Το Ελσίνκι είναι επίσης χώρος προέλευσης αρκετών διεθνών διασημοτήτων όπως τα συγκροτήματα HIM, The Rasmus και The 69 Eyes.
Το Ελσίνκι διοργάνωσε τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952.