Το Κολωνάκι είναι συνοικία της Αθήνας. Το Κολωνάκι ξεκινά από την Λεωφόρο Πανεπιστημίου (Νοτιοδυτικά) και εκτείνεται Βόρεια-Βορειανατολικά μέχρι το Μαιευτήριο "Έλενα Βενιζέλου" και από περίπου την Λεωφόρο Λυκαβηττού (Δυτικά) μέχρι την Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας (Ανατολικά). Λόγω δε της υγιεινής και δροσερής γενικά τοποθεσίας της αλλά και της γειτνίασης της προς τα Παλαιά Ανάκτορα, σημερινή έδρα της Βουλής των Ελλήνων, αλλά και με το Προεδρικό Μέγαρο, εξελίχθηκε και συνεχίζει να θεωρείται η αριστοκρατική συνοικία της πόλης της Αθήνας.
Το άλλοτε ειδυλλιακό Κολωνάκι με τις χαρακτηριστικές Αθηναϊκές αυλές αμέσως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να μεταβάλλεται σε συνοικία με τις πρώτες μεγάλες πολυκατοικίες, αρχής γενομένης από τον κεντρικό δρόμο Πατριάρχου Ιωακείμ.
Η ονομασία της συνοικίας αυτής οφείλεται σε παλαιά μαρμάρινη κυλινδρική στήλη ύψους 2 μέτρων και διαμέτρου 30 εκατοστών που βρέθηκε στη περιοχή και αναστηλώθηκε στη δεξιά σκάλα της Δεξαμενής. Οι Αθηναίοι της τουρκοκρατούμενης Αθήνας προς αποτροπή επιδημιών ή άλλων συμφορών συνήθιζαν να κάνουν λιτανείες και ιεροτελεστίες με θυσίες νεαρών μόσχων. Στα σημεία που κατέληγαν αυτές οι λιτανείες ολοκλήρωναν την ιεροτελεστία και έστηναν το «κολωνάκι». Έχουν βρεθεί πολλά σημεία στην Αθήνα που είχαν στηθεί τέτοια κολωνάκια.
Η μεγάλη κοινωνική διαφορά που παρουσίαζαν μεταξύ τους οι σχετικά ομόηχες συνοικίες Κολωνός και Κολωνάκι έγινε αφορμή για πολλές ανέκδοτες προπολεμικές ιστορίες που χάρισαν και σχετικό τίτλο ελληνικής ταινίας «Λαός και Κολωνάκι» (αντί του Κολωνός και Κολωνάκι).
Στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας και ιδιαίτερα της τελευταίας πενταετίας το Κολωνάκι αρχίζει και μεταμορφώνεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις πριν μόλις μερικά χρόνια, εκτός από τις ιστορικές καφετέριες πέριξ της Πλατείας Κολωνακίου, και μερικών καφενείων στην οδό Σκουφά δεν λειτουργούσαν άλλα νυχτερινά κέντρα. Στην διάρκεια των τελευταίων ετών άνοιξαν στην περιοχή δεκάδες καφετέριες, που πολλές μετατρέπονται σε μπαρ που λειτουργούν μέχρι τα ξημερώματα.