Του Ν. Α. Κωνσταντοπουλου Θα μπορούσε να είναι μια... νοικοκυρούλα χαρωπή. Ή, χειρότερα, κάτι σαν τη Μαίρη Παναγιωταρά του τραγουδιού του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Μια εργαζόμενη μητέρα, μια καλή νοικοκυρά. Και όμως, η Φρανσίνα (Φάνι) Ελσι ΜπλάνκερςΚουν κατόρθωσε να είναι και μητέρα δύο παιδιών, και νοικοκυρά, και η κορυφαία αθλήτρια στίβου της εποχής της. Δικαιολογημένα, λοιπόν, η Ολλανδέζα αποκλήθηκε «ιπτάμενη νοικοκυρά». Και, μάλιστα, σε μια εποχή που πολλοί υποτιμούσαν τον γυναικείο αθλητισμό. Το 1948, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, επέτυχε απίστευτα πράγματα.Αρχισε τον αθλητισμό το 1935 με την παρότρυνση του πρώην σφαιροβόλου και δισκοβόλου πατέρα της, και τον επόμενο χρόνο αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου. Πήρε την 6η θέση στο ύψος και την 5η στα 4x100 μ. Τα πρώτα μετάλλια ήλθαν το 1938, στο πρωτάθλημα Ευρώπης της Βιέννης. Ηταν τα χάλκινα των 100 και των 200 μ.Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ουσιαστικά ανέστειλε τη διεθνή αθλητική δραστηριότητα επί χρόνια, αλλά η Φάνι συνέχισε ν αγωνίζεται στην Ολλανδία και να καταρρίπτει παγκόσμια ρεκόρ. Ηδη, από τις 29 Αυγούστου 1940 είχε παντρευτεί τον Γιαν Μπλάνκερς (19041977), παλαιό τριπλουνίστα, που είχε καταταγεί 9ος στους Ολυμπιακούς του 1928 στο Αμστερνταμ (Ολλανδία) και τότε αθλητικό δημοσιογράφο αλλά και προπονητή της ολλανδικής γυναικείας εθνικής ομάδας στίβου. Ο Μπλάνκερς πίστευε ότι οι γυναίκες δεν πρέπει ν ασχολούνται με τον αθλητισμό. Οταν όμως ερωτεύθηκε την κατά 14 χρόνια νεότερή του Φάνι, η στάση του στο θέμα μετεβλήθη άρδην.Το 1941 γεννήθηκε ο Γιαν τζούνιορ. Τα ολλανδικά μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να προαναγγείλουν το τέλος της αθλητικής της σταδιοδρομίας. Τότε οι παντρεμένες αθλήτριες υψηλού επιπέδου ήταν ελάχιστες και το να είναι αθλήτρια μια μητέρα, ήταν κάτι αδιανόητο. Αλλά η Φάνι και ο σύζυγός της είχαν άλλη γνώμη και εκείνη επέστρεψε στις προπονήσεις λίγες εβδομάδες μετά τη γέννηση του γιου τους.Από το 1942 έως το 1944 στην κατεχόμενη, από τους Γερμανούς, Ολλανδία, κατέρριψε έξι φορές ρεκόρ κόσμου. Και όλα αυτά, φυσικά, υπό δύσκολες συνθήκες. Ηταν πολύ δύσκολο να υπάρχει επαρκές φαγητό, ειδικά για μια αθλήτρια. Η κατάσταση χειροτέρευε και ο ολλανδικός χειμώνας του 194445 ονομάστηκε «χειμώνας της πείνας». Το τελευταίο που σκέφτονταν οι Ολλανδοί ήταν ο αθλητισμός. Κύριο μέλημα ήταν να βγουν από τον πόλεμο με σχετικά καλή υγεία. Το ίδιο ίσχυε και για την οικογένεια Μπλάνκερς.Η αθλητική δραστηριότητα επανήρχισε διεθνώς μετά τον πόλεμο. Η πρώτη μεγάλη διοργάνωση ήταν το πρωτάθλημα Ευρώπης, που διεξήχθη στο Οσλο. Η Φάνι έξι εβδομάδες πριν είχε γεννήσει την κόρη της, Φάνι τζούνιορ.Πολύ σύντομα επανήλθε στις προπονήσεις και πήρε μέρος στους Ευρωπαϊκούς. Στο ξεκίνημά της τη χτύπησε η ατυχία. Ο ημιτελικός των 100 μ. γινόταν ταυτόχρονα με τον τελικό του ύψους. Στην κούρσα έπεσε και τραυματίστηκε, ευτυχώς όχι σοβαρά. Φυσικά, αποκλείστηκε του τελικού, ενώ στο ύψος κατετάγη 4η. Η συνέχεια, όμως, ήταν σαφώς καλύτερη.Αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στα 80 μ. με εμπόδια, ενώ συνέβαλε αποφασιστικά στη νίκη της Εθνικής Ολλανδίας στα 4x100 μ.